Trip report 'Aiguille du Chardonnet'

De Britse klimmers die we tegenkwamen op de Mont Dolent hadden recent 'Aiguile du Chardonnet' beklommen. Dit gaf ons het idee om deze ook eens te proberen, alvast een beklimming die al lange tijd op mijn verlanglijstje stond.

Aiguille du Chardonnet via 'Forbes Ridge' (3824m)
We lopen aan naar de 'refuge Albert 1e' (2702m), een eenvoudige aanloop zeker als je de skilift neemt tot het hoogste station. Een paar pintjes en nog enkele Belgen op het terras in de zon, prima in orde.

Refuge Albert 1e
Vroeg in de ochtend volgen we enkele berggidsen doorheen de volledig verijsde gletscher. Alleen hadden we deze weg nooit gevonden, ook omdat er nog lage wolken hingen die de oriëntatie op de gletscher bijna onmogelijk maakten. De route maakt een grote boog over de gletscher. De afstand tot aan de voet van de wand onderschat je snel. Aan de voet van de wand komen alle klimmers samen, ook diegene die 's morgens van de Zwitserse kant zijn vertrokken. De sneeuwcondities zijn niet perfect maar acceptabel. Het licht gedeeltelijk verijst maar is nog veilig 'corde tendu' te overbruggen. Telkens interessante uitdagingen die je brein bezig houden en zo staan de op de graat voor we het goed beseffen.

Zicht op zonsopkomst richting zwitserland
De graat zelf zijn mooie stabiele granietblokken, waartussen je je een weg moet zoeken. Zeer impressionant en luchtig toch zelden moeilijk. We wennen aan het mixte-klimmen met crampons. Enkele passages zijn iets steviger maar mits wat improvisatie redelijk goed af te zekeren. Waar je moelijkere passages moet afklimmen zijn er meestal relais voorzien met touw en maillon-rapide.

Op de rotsgraat, onze zwitserse volgers
Net voor de top kies ik om deze langs rechts te traverseren. Dit eindigd op een klein ijswandje van 20m. Ik sta aan de start en keer terug om een 2e piolet te pakken en een goede standplaats in te richten. Het wandje valt mee. Net voor de top schroef ik nog één ijsvijs. Boven besef ik pas dat ik op de top sta. En dat ik dus eigenlijk links moest rondgaan via de rots. Maar dan had ik dit mooi stukje ijsklimmen moeten missen. De verplichte topfoto's, met het betere smoelenwerk, ne koek, wat water en go.

Kobe's smoelwerk op de top

de afdaling via de rotsgraat net na de top
Het afdaal firncouloir ligt in perfecte conditie en al snel bereiken we de standplaats waar we 2x moeten rappelen. Dan volgt nog een warme en lange afdaling over 'glacier du Tour'. Een cola'ke en terug naar Chamonix. Op de rustdag klimmen we in 'Dorénaz', lekker de benen stretchen in de zon.