Alvast wat info op site van Bernard Marnette.
Klik hier
Mali - Kaga Tondo - Hombori ( fotograaf Bernard Marnette )
Font Freeze
Twee dagen naar Fontainebleau met een toffe bende.
Sandrine is duidelijk in goede doen. Ik ben niet echt warm te krijgen.
Sandrine in 'Le Menhir'
Bram topt 'Le menhir' met hulp van super spotters!
Kobe having fun in 'jet set' by night
Sandrine is duidelijk in goede doen. Ik ben niet echt warm te krijgen.
Sandrine in 'Le Menhir'
Bram topt 'Le menhir' met hulp van super spotters!
Kobe having fun in 'jet set' by night
woensdag 9 december 2009
Nat, natter, natst?
Zondagmorgen op tijd uit bed. Weer of geen weer, ik wil naar buiten. Een beetje natte rots gaan aaien. Met Rudi afgesproken om in de Ardennen een route te behaken. En de wand lag verrassend droog. Een leuke dag!
Voor het verslagje van Rudi klik hier.
Voor het verslagje van Rudi klik hier.
maandag 30 november 2009
Clean-up day in Freyr
Samen met het BRT en het NKBV van't weekend hard gewerkt in Freyr. Wegens het vochtige weer een vettige bedoening. Eén team verzamelt vuilnis, terwijl het andere team het pad naar de 'Al lègne' opfrist. De collectie van de dag, een band van een vrachtwagen, tuinstoeltjes, 4 tal vuilnis zaken, kapot tentje, 20-tal ijzeren staven, metalen slot, autoradio,... Vorig weekend hebben helpers van CAB en KBF de bivakweide reeds onder handen genomen ter gelegenheid van 50-jarige bestaan van de Duchesne hut. Mooi werk!
Tom vervangt een traptrede(fotograaf Pieter Dirksz)
Patrick en Floris ruimen op en Patrick ontdekt, dat de band geen slijk-lap heeft.
Kobe en Rine vervangen een traptrede.(fotograaf Pieter Dirksz)
Materiaal transport, Patrick, Kobe, Maarten, Rine en Magalie (fotograaf Pieter)
Patrick test de vrouwen t-shirts (fotograaf Pieter)
Het pad zal zich nog eerst wat moeten stabiliseren, vooralleer het echt beter is.
We vieren de avond met een welverdiend etentje in de Chamonix. Een clean-up day met 10 vrijwilligers is een gezellige bedoening. Ook vieren we het afscheid van Dick van Vegchelen bij het NKBV. Dankzij hem heeft het BRT veel kansen gekregen om ervaring op te doen in't buitenland. Nog eens bedankt Dick voor al deze kansen! En veel geluk met je toekomstige projekten.
Tom vervangt een traptrede(fotograaf Pieter Dirksz)
Patrick en Floris ruimen op en Patrick ontdekt, dat de band geen slijk-lap heeft.
Kobe en Rine vervangen een traptrede.(fotograaf Pieter Dirksz)
Materiaal transport, Patrick, Kobe, Maarten, Rine en Magalie (fotograaf Pieter)
Patrick test de vrouwen t-shirts (fotograaf Pieter)
Het pad zal zich nog eerst wat moeten stabiliseren, vooralleer het echt beter is.
We vieren de avond met een welverdiend etentje in de Chamonix. Een clean-up day met 10 vrijwilligers is een gezellige bedoening. Ook vieren we het afscheid van Dick van Vegchelen bij het NKBV. Dankzij hem heeft het BRT veel kansen gekregen om ervaring op te doen in't buitenland. Nog eens bedankt Dick voor al deze kansen! En veel geluk met je toekomstige projekten.
dinsdag 17 november 2009
Peter Beliën Memorial 2009
De PBM 2009 is een succes. Leuke boulders en vooral zeer gevarieerd. Iedereen vond een route om in te werken. Mijn 'form' was niet super maar ben toch tevreden met een 25e plaats. De spannende finale maakte de avond compleet.
Tot volgend jaar!
Tot volgend jaar!
Turkey
Wat een mooi land is Turkije. Bijna twee weken in't land van de zon.
Part I: Het klimfestival in Olympos
Een aangenaam klimfestival bij Kadir's Treehouses met Lies, Marjan, Patrick,Durk en baby Max. Dit jaar iets rustiger dan andere jaren wegens de overstroming van enkele weken tevoren. En dit na een volledige wederopbouw na een grote brand enkele jaren geleden. En toch slaagt Kadir erin om de sfeer te behouden.
Kadir's Treehouse in Olympos (foto Marjan)
Bijna elke dag kunnen klimmen, nooit gedacht dat je met regen nog steeds kan klimmen in Olympos.
Een zeer gastvrije ontvangst door alle Turkse klimmers. Leuke sfeer,leuke party's en mooie rotsen, wat wil ne mens nog meer? We geven een lezing ivm klimmen en't milieu. Ook de filmpjes van Bram Janssens en van het NKBV komen goed van pas. We overhandigen de donatie van Traxs aan Shirley, Metin en Sinan.
De 50 maillon-rapide's geschonken door Traxs (foto Patrick)
Öztürk in sector 'Cennet' (foto Patrick)
Ook het bezoek aan de oude site van 'Phaesalis' is een tof tussendoortje, zeker met baby 'Max' een mooi avontuur. De geplande boottocht naar de nieuwe sector 'Ceniviz' is niet kunnen doorgaan wegens te hoge golven. Geen nood, dit zal voor een volgend festival zijn.
Enkele mooie routes in Olympos:
-Kemoterapi, Olympos getto, Rektal tuse(sector Hörgüc getto)
-Oscar, Engerek (sector Hörgüc)
-Sisifos, Nikotin, Kisa camel, Senlik(sector Dershane)
-Günah, Pegasus (sector Cennet)
Part II: Klimmen in Geyikbayiri
In 'Geyikbayiri' komt de rest van de bende erbij, namelijk Tom, sandrine & Bart. Dus klimmen tot de armpjes 'plof' zeggen. We worden hartelijk ontvangen door Klaas Willems. En baby Max voelt zich dadelijk thuis in de nieuwe bungalow.
Sandrine A.K.A 'grosse Dalmutti' in 'Fat Burner' (foto Bart)
Sandrine in 'Bizon' op tufa-stage (foto Patrick)
Ik heb tijdens mijn vorige bezoeken redelijk wat projecten verzameld, of beter gezegd wat dingen niet uitgeklommen. Deze keer heb ik de meeste projecten kunnen afmaken, enkel 'Lycian Highway' bleef nog over. Tom klimt redelijk snel 'Sucker Punched'(7a). Sandrine klimt 'Fat Burner'(6c+). Bart klim 'Diplomarbeit'(7b) en Pusht bush'(7b+) onsight. En hij klimt ook nog 'Inner smile'(7b) en 'Jaja City'(7a+) redpoint. Mooie prestaties!
De bende (foto Lies)
Tom & Kobe in 'Drill instructor' en 'Inner Smile'(foto Sandrine)
Max in 'Akyarlar' (foto Marjan)
Tom in 'sucker punched' (foto Sandrine)
Ook een dagje naar de kust, naar 'Akyarlar', klimmen, zwemmen, zonnen,..
De bende 'diving'(foto Marjan)
De laatste avond was een leuk afscheid, feesten met cocktail's tot de taxi ons kwam halen. Hopelijk zijn hier geen foto's van. Dank aan Klaas en de bende van Josito voor het feestje.
Enkele mooie routes in Geyikbayiri:
-Nirvana, In Ordan, Muhtar (sector Magara)
-Siesta, Saxofon, Retsa, Inner smile, Drill instructor, Bizon, Jaja city, Pusht bush, Yagmur Duasi, Colonist, Lu (sector Sarkit)
-Bagdad Café, Takoz, Poseidon(sector Poseidon)
-Rigolos, Mukata, Renotoros (sector Ottoman)
-Bartabas, Mevlana (sector Mevlana)
-Diplomarbeit, Sucker Punched, Aquaduct (sector Trebenna west)
Part I: Het klimfestival in Olympos
Een aangenaam klimfestival bij Kadir's Treehouses met Lies, Marjan, Patrick,Durk en baby Max. Dit jaar iets rustiger dan andere jaren wegens de overstroming van enkele weken tevoren. En dit na een volledige wederopbouw na een grote brand enkele jaren geleden. En toch slaagt Kadir erin om de sfeer te behouden.
Kadir's Treehouse in Olympos (foto Marjan)
Bijna elke dag kunnen klimmen, nooit gedacht dat je met regen nog steeds kan klimmen in Olympos.
Een zeer gastvrije ontvangst door alle Turkse klimmers. Leuke sfeer,leuke party's en mooie rotsen, wat wil ne mens nog meer? We geven een lezing ivm klimmen en't milieu. Ook de filmpjes van Bram Janssens en van het NKBV komen goed van pas. We overhandigen de donatie van Traxs aan Shirley, Metin en Sinan.
Öztürk in sector 'Cennet' (foto Patrick)
Ook het bezoek aan de oude site van 'Phaesalis' is een tof tussendoortje, zeker met baby 'Max' een mooi avontuur. De geplande boottocht naar de nieuwe sector 'Ceniviz' is niet kunnen doorgaan wegens te hoge golven. Geen nood, dit zal voor een volgend festival zijn.
Enkele mooie routes in Olympos:
-Kemoterapi, Olympos getto, Rektal tuse(sector Hörgüc getto)
-Oscar, Engerek (sector Hörgüc)
-Sisifos, Nikotin, Kisa camel, Senlik(sector Dershane)
-Günah, Pegasus (sector Cennet)
Part II: Klimmen in Geyikbayiri
In 'Geyikbayiri' komt de rest van de bende erbij, namelijk Tom, sandrine & Bart. Dus klimmen tot de armpjes 'plof' zeggen. We worden hartelijk ontvangen door Klaas Willems. En baby Max voelt zich dadelijk thuis in de nieuwe bungalow.
Sandrine A.K.A 'grosse Dalmutti' in 'Fat Burner' (foto Bart)
Sandrine in 'Bizon' op tufa-stage (foto Patrick)
Ik heb tijdens mijn vorige bezoeken redelijk wat projecten verzameld, of beter gezegd wat dingen niet uitgeklommen. Deze keer heb ik de meeste projecten kunnen afmaken, enkel 'Lycian Highway' bleef nog over. Tom klimt redelijk snel 'Sucker Punched'(7a). Sandrine klimt 'Fat Burner'(6c+). Bart klim 'Diplomarbeit'(7b) en Pusht bush'(7b+) onsight. En hij klimt ook nog 'Inner smile'(7b) en 'Jaja City'(7a+) redpoint. Mooie prestaties!
De bende (foto Lies)
Tom & Kobe in 'Drill instructor' en 'Inner Smile'(foto Sandrine)
Max in 'Akyarlar' (foto Marjan)
Tom in 'sucker punched' (foto Sandrine)
Ook een dagje naar de kust, naar 'Akyarlar', klimmen, zwemmen, zonnen,..
De bende 'diving'(foto Marjan)
De laatste avond was een leuk afscheid, feesten met cocktail's tot de taxi ons kwam halen. Hopelijk zijn hier geen foto's van. Dank aan Klaas en de bende van Josito voor het feestje.
Enkele mooie routes in Geyikbayiri:
-Nirvana, In Ordan, Muhtar (sector Magara)
-Siesta, Saxofon, Retsa, Inner smile, Drill instructor, Bizon, Jaja city, Pusht bush, Yagmur Duasi, Colonist, Lu (sector Sarkit)
-Bagdad Café, Takoz, Poseidon(sector Poseidon)
-Rigolos, Mukata, Renotoros (sector Ottoman)
-Bartabas, Mevlana (sector Mevlana)
-Diplomarbeit, Sucker Punched, Aquaduct (sector Trebenna west)
dinsdag 13 oktober 2009
Double trouble in Freyr
Twee opeenvolgende dagen klimmen in Freyr. En dan nog goede condities aan de rots wat wil ne mens nog meer? Eerst een dagje met Patrick. Na Max bij de babysit te hebben afgezet richting Freyr. We warmen op met 'Zygomar', 'Traverséé des 6 jours' en laatste lengte van 'directissima'. Zo snel als we aan de koffie zitten op't terras aan de Chamonix begint het te regen. Timing noemen ze dat! Namiddag terug topcondities in Le genie des alpages, Negresses vertes,Professeur bras de beurre en Corde Magique.
The 'double trouble' @ Directissima - fotograaf 'Edouard Deramee'
Op zondag met Erik, Naomi & Pepsi op stap. Vooral met Pepsi heb je veel bekijks en veel lol. Veel mist 's morgens maar later op de dag supercondities. Veel koffie's in de Cham dus om de kou zolang mogelijk uit te stellen. We warmen op, en Erik werkt 'corde magique' af, waar hij vorige keer na hard projecten in 'airoplane blindé' te moe voor was. Ik klim 'a vue' La madone, iets wat al zolang op mijn verlanglijstje stond, wat een mooie route. Erik doet een goede poging maar mist wat continuiteit. Tot mijn eigen verbazing klim ik 'Bourrin Malin' 'a vue'. Blijkbaar beginnen de duursessie in FC. Olympia op de brengen.
The 'double trouble' @ Directissima - fotograaf 'Edouard Deramee'
Op zondag met Erik, Naomi & Pepsi op stap. Vooral met Pepsi heb je veel bekijks en veel lol. Veel mist 's morgens maar later op de dag supercondities. Veel koffie's in de Cham dus om de kou zolang mogelijk uit te stellen. We warmen op, en Erik werkt 'corde magique' af, waar hij vorige keer na hard projecten in 'airoplane blindé' te moe voor was. Ik klim 'a vue' La madone, iets wat al zolang op mijn verlanglijstje stond, wat een mooie route. Erik doet een goede poging maar mist wat continuiteit. Tot mijn eigen verbazing klim ik 'Bourrin Malin' 'a vue'. Blijkbaar beginnen de duursessie in FC. Olympia op de brengen.
Donatie Traxs
Dankzij Traxs, onze vaste leverancier voor hardware van't Belgian Rebolting Team, gaan we niet met lege handen naar het Turks klimfestival. Gratis 50 splinternieuwe maillon-rapide's voor de Turkse equipeerders.
Donatie Traxs
En wij zullen ze terplaatse overhandigen! Dus geen transportkosten, hoewel we waarschijnlijk een onderbroekske minder zullen kunnen meenemen.
Donatie Traxs
En wij zullen ze terplaatse overhandigen! Dus geen transportkosten, hoewel we waarschijnlijk een onderbroekske minder zullen kunnen meenemen.
BRT - werkdag met enkele bergpallieters
Op zaterdag zijn het geen topcondities aan de rotsen. Af een toe wat motregen, maar niet voldoende om de gemotiveerde bende: Jo, Tom, Rudi, Christophe en Pieter tegen te houden. We verwijderen wat klimop van de wand. In deze condities ziet iedereen na een 10-tal minuten al redelijk zwart van de zand.
droogrek na een klam dagje rotsen poetsen
Leuk dagje, waar vooral het locaal café redelijk veel indruk maakt.
droogrek na een klam dagje rotsen poetsen
Leuk dagje, waar vooral het locaal café redelijk veel indruk maakt.
maandag 28 september 2009
Boulderen in de Ardennen
Zaterdag het zuiden van België eens gaan verkennen. Met als resultaat enkele boulders geopend. Hoewel ze een beetje gezocht / eliminante zijn, zitten er enkele mooie bewegingen in. De eerste is een traverse. Ik noem hem 'Le coin illiminante'(4?) Hij start rechts met 2 handen op punt en voeten rechts van de barst. Einde is links na lage blok.
'Le coin illiminante'
Op de tweede blok zit een leuke stevige traversé van links naar rechts 'Le pied coincé' (5c/6a?). De straight-up is even moeilijk maar maar 1 beweging. 'La directe' (5c/6a). Deze start met linkerhand op lage punt en rechterhand op onderhands net erboven.
Een filmpje van Le pied.. kwaliteit 'sucks' maar was wel fun! Ik heb het filmpje speciaal in een badje zwarte verf laten liggen, vandaar de obscure tinten. Toffe boulders maar zeker niet de moeite om speciaal naar toe te rijden.
'Le coin illiminante'
Op de tweede blok zit een leuke stevige traversé van links naar rechts 'Le pied coincé' (5c/6a?). De straight-up is even moeilijk maar maar 1 beweging. 'La directe' (5c/6a). Deze start met linkerhand op lage punt en rechterhand op onderhands net erboven.
Le Pied coincé from kobe on Vimeo.
Een filmpje van Le pied.. kwaliteit 'sucks' maar was wel fun! Ik heb het filmpje speciaal in een badje zwarte verf laten liggen, vandaar de obscure tinten. Toffe boulders maar zeker niet de moeite om speciaal naar toe te rijden.
maandag 14 september 2009
Vlammen met Igor in Fontainebleau
We starten in het gebiedje van 'Dame Jouanne'. Igor warmt op met 'Usbek'(Onsight). Een leuke boulder. Wel zacht voor een 7a. Maar de topo heeft altijd gelijk. Ik oefen alvast 'Stretchin' en 2 pogingen later lukt het. Igor doet hem bijna flash. Maar eerst doet hij na enkele pogingen reeds 'Hibernatus' 7b, sterk! En dit onsight! Duidelijk zijn ding. Dan naar 'Baloo', enkele pogingen later heeft Igor hem in al de 'pocket'. Dat noemen ze opwarmen, voor Igor 1x7b en 2x 7a in nog geen half uur klimmen. Igor wijst me de boulder van Jan Gorrebeek: 'L'Oeil de boîte dans l' épaule'. Mooie pas bovenaan, met zoals de routenaam al zegt: 'gaatje in de schouder'. Op naar 'Soupçon'. Daar had ik samen met Erik en Nele al mee kennisgemaakt. Hard en met een paar grepen die me niet liggen en ne kl.... zitstart. Na enkele wanhopige pogingen om de midden-sequentie te klimmen, kies ik voor de meest fysieke oplossing. Deze lukt eindelijk na verschillende pogingen. Oef! Bij Igor is het beste er even af. En die kl... zitstart telkens opnieuw doen is redelijk frustrerend. Ik val nog even uit 'cuicuishosky' met een stevige schaafwonde op de schouder tot gevolg. We kijken nog even naar 'Asics' en dan naar 'Jet set biscuit'. Dit is een dyno vanuit een vreemde voetpositie naar een scherpe grote greep. Onder het motto: 'gewrongen lichaamsposities zijn mijn ding' spring ik hem. Igor krijgt dat gewrongen gedoe niet onder controle. We besluiten naar 'Bas Cuvier' te rijden om onze training op te drijven. We proberen 'Carnage' en we maken beide progressie. Wat een boulder, knalhard! Ik probeer de supermooie naamloze 7a+ traversée. Maar de laatste 'mantelbeweging' krijg ik er niet meer uit. Ook in 'Cortomaltèse' doen we stevige pogingen, zonder succes. Eén keer geraak ik met 2 handen op bovenste platte greep en laat toch nog los! Idioot. Tussendoor klimt Igor nog even 'Charcuterie'. Ik krijg hem niet onder controle. Om 10u zitten we bij Mimi aan de pizza.
Zondag staan we opnieuw in 'Bas cuvier'. Ik reken af met de mooie naamloze traversée en doe hem 1e poging, 1e route van de dag. Igor is nog niet warm. Later komt hij terug en klimt hem alsnog, dikke bal! Dan opnieuw 'Cortomaltèse' proberen samen met een sympathieke Japanner. Igor klimt hem uit, mooi gedaan. Ik blijf knoeien en de Japanner blijft glimlachend naar zijn bloeidende vingers kijken. Tussendoor doen we nog 'Pif Paf' op de statische manier. Dan ontdekt Igor nog een juweeltje van een traversée 'vive la mousse'. Zeker en vast de mooiste route van het weekend. De soeplesse, lenigheid, kracht, uithouding en controle worden allemaal getest. Samen met de Japanner werken we erin. Ik klim hem eerst uit, waardoor bij Igor de motivatie ook stijgt. En natuurlijk klimt hij hem ook uit. Stikkapot vertrekken we rond 4u huiswaarts.
Zondag staan we opnieuw in 'Bas cuvier'. Ik reken af met de mooie naamloze traversée en doe hem 1e poging, 1e route van de dag. Igor is nog niet warm. Later komt hij terug en klimt hem alsnog, dikke bal! Dan opnieuw 'Cortomaltèse' proberen samen met een sympathieke Japanner. Igor klimt hem uit, mooi gedaan. Ik blijf knoeien en de Japanner blijft glimlachend naar zijn bloeidende vingers kijken. Tussendoor doen we nog 'Pif Paf' op de statische manier. Dan ontdekt Igor nog een juweeltje van een traversée 'vive la mousse'. Zeker en vast de mooiste route van het weekend. De soeplesse, lenigheid, kracht, uithouding en controle worden allemaal getest. Samen met de Japanner werken we erin. Ik klim hem eerst uit, waardoor bij Igor de motivatie ook stijgt. En natuurlijk klimt hij hem ook uit. Stikkapot vertrekken we rond 4u huiswaarts.
woensdag 9 september 2009
Awirs - werkweekend BRT & NKBV
Iedereen bedankt voor de sfeer en het harde werken!
Snoeiwerken in Awirs
Hard @ work
Pauze
Avond BBQ in de buurt van Comblain-la-tour
Snoeiwerken in Awirs
Hard @ work
Pauze
Avond BBQ in de buurt van Comblain-la-tour
maandag 31 augustus 2009
Lush Life
Eindelijk nog een klimdag. Samen met Patrick, Sandrine en 2 jeugdklimmers van Bleauteam de rotsen onveilig gemaakt.
Bleauteam in 'Ni sans, ni avec...'
Sandrine knalt na enkele goede pogingen 'Sur les traces du maître' (7a+). Duidelijk in topvorm. Patrick oefent hem alvast eens en zonder veel moeite gaan alle passen. Ik test 'Origine of symmetry' zonder veel succes. Dan het projekt van de dag voor Patrick 'Lush Life'.
Patrick in 'Lush Life'
Even inoefenen en dan een redelijk vermoeide blik van dit gaat vandaag niet meer lukken. Sandrine doet ook een poging en is verrast door de bewegingen, maar na 'sur les traces' is dit toch teveel van't goede. Patrick slaagt alsnog in zijn 1e poging. Moe genieten we nog van een pintje in de zon in Comblain-au-pont. Met dank aan Sandrine voor de leuke foto's.
Bleauteam in 'Ni sans, ni avec...'
Sandrine knalt na enkele goede pogingen 'Sur les traces du maître' (7a+). Duidelijk in topvorm. Patrick oefent hem alvast eens en zonder veel moeite gaan alle passen. Ik test 'Origine of symmetry' zonder veel succes. Dan het projekt van de dag voor Patrick 'Lush Life'.
Patrick in 'Lush Life'
Even inoefenen en dan een redelijk vermoeide blik van dit gaat vandaag niet meer lukken. Sandrine doet ook een poging en is verrast door de bewegingen, maar na 'sur les traces' is dit toch teveel van't goede. Patrick slaagt alsnog in zijn 1e poging. Moe genieten we nog van een pintje in de zon in Comblain-au-pont. Met dank aan Sandrine voor de leuke foto's.
Bosmaaien 'à volonté'
Een weekendje bosmaaien. Samen met Harold Moody het pad naar de rotsen van Comblain-la-tour terug vrijgemaakt.
Herstelling van traptrede
Ook nog 2 traptredes en de barrière hersteld. En toch nog tijd gevonden om 'lush Life' vrij te klimmen. Wat een superbewegingen. Redelijk explosief!
Op zondag een uurtje of 5 met de bosmaaier gezwaait in Freyr. De bivakweide had duidelijk een korter gazon nodig.
Hagedis eet een wormpje
Dan nog even een brandje geblust ontstaan door onvoorzichtige toeristen. Ja, die dachten die gast met zijne bosmaaier gaat ons hier wegjagen en zullen we onze hete kolen snel in de struiken gooien, dan heeft hij niets gezien. Slimme toeristen! Moet ik daar mijn drinkwater aan spenderen.
Herstelling van traptrede
Ook nog 2 traptredes en de barrière hersteld. En toch nog tijd gevonden om 'lush Life' vrij te klimmen. Wat een superbewegingen. Redelijk explosief!
Op zondag een uurtje of 5 met de bosmaaier gezwaait in Freyr. De bivakweide had duidelijk een korter gazon nodig.
Hagedis eet een wormpje
Dan nog even een brandje geblust ontstaan door onvoorzichtige toeristen. Ja, die dachten die gast met zijne bosmaaier gaat ons hier wegjagen en zullen we onze hete kolen snel in de struiken gooien, dan heeft hij niets gezien. Slimme toeristen! Moet ik daar mijn drinkwater aan spenderen.
dinsdag 18 augustus 2009
Bleau Time
Eindelijk met Erik & Nele nog eens in het bos geraakt. Boulderen in de zomerzon. Beetje warm, maar prima om een aanval te doen op enkele daken. Nele klimt 'Usbek'(7a) onsight. Sterk! Ik klim hem flash. Dan werken we allemaal in 'Baloo' (7b). Nele is gedwongen de 'kleine mensen' methode te gebruiken. Deze is volgens mij duidelijk moeilijker. Erik en ik proberen de 'grote mensen' methode. Na het uitwerken, lukt hij. Erik komt dichtbij, maar schuift weg met zijn voet. Volgende keer moet hij zeker lukken. Update: intussen hem Erik hem reeds geklommen. Proficiat!
Kobe in Balou (met dank aan fotograaf Nele Bellinkx)
'Asics' blijft voor mij een onmogelijke puzzel, waarvan de stukken niet in elkaar passen. Nele klimt nog 'soupçon'(7a). Bij mij staat de benzinemeter dan al op nul! Stik kapot. Erik probeert 'Cuicuishovsky'(7a), welke duidelijk moet lukken als het vel op zijn knie terug is. Op zondag klimmen we 'Cahin-caha'(7a+). Thuis stel ik vast dat je voorbij de start crux als je om de hoek gaat de onderste blok niet mag gebruiken. Mooie route zelfs met blok. Daarna werken we in 'Rince-Mi'(7a), samen met Liesbet en Jan. Nele flashed hem, Erik klimt hem na enkele pogingen en ik blijft mijn vingers zonder succes martelen. Daarna proberen we 'Rince-doigts' (7a). Afhankelijk van welk parcours dat je neemt moeilijk of gemakkelijk. Beide opties lukken iedereen. Leuke weekend. Voor meer foto's en meer info zie ook Travelblog van Nele & Erik.
Kobe in Balou (met dank aan fotograaf Nele Bellinkx)
'Asics' blijft voor mij een onmogelijke puzzel, waarvan de stukken niet in elkaar passen. Nele klimt nog 'soupçon'(7a). Bij mij staat de benzinemeter dan al op nul! Stik kapot. Erik probeert 'Cuicuishovsky'(7a), welke duidelijk moet lukken als het vel op zijn knie terug is. Op zondag klimmen we 'Cahin-caha'(7a+). Thuis stel ik vast dat je voorbij de start crux als je om de hoek gaat de onderste blok niet mag gebruiken. Mooie route zelfs met blok. Daarna werken we in 'Rince-Mi'(7a), samen met Liesbet en Jan. Nele flashed hem, Erik klimt hem na enkele pogingen en ik blijft mijn vingers zonder succes martelen. Daarna proberen we 'Rince-doigts' (7a). Afhankelijk van welk parcours dat je neemt moeilijk of gemakkelijk. Beide opties lukken iedereen. Leuke weekend. Voor meer foto's en meer info zie ook Travelblog van Nele & Erik.
woensdag 5 augustus 2009
Magic Wood
Alvast enkele foto's van Magic Wood.
Met dank aan Bart voor de foto's
The Beachbloc
Bart in 'Fauna Flash' 6b+
De sloper van 'Slip slap slop' 7a+
Kobe in 'slip slap slop' poging n°29?
Kobe in 'traversatta' zonder succes
Enkele mooie boulders:
-91a,een dakje, zeer 'soft'(7a)
-Gorilla (6c) het klein greepje is niet noodzakelijk!
-Gina Wild (6c) eigenaardige zitstart
-Super crack (6c) barst gemaakt om te klimmen
-Gotcha(6c) traverse van een graat
-93 (6c) kleine greepjes
-Madame etoile (6b+) klassieke travers
-Fauna Flash (6b+) mooie start
Met dank aan Bart voor de foto's
The Beachbloc
Bart in 'Fauna Flash' 6b+
De sloper van 'Slip slap slop' 7a+
Kobe in 'slip slap slop' poging n°29?
Kobe in 'traversatta' zonder succes
Enkele mooie boulders:
-91a,een dakje, zeer 'soft'(7a)
-Gorilla (6c) het klein greepje is niet noodzakelijk!
-Gina Wild (6c) eigenaardige zitstart
-Super crack (6c) barst gemaakt om te klimmen
-Gotcha(6c) traverse van een graat
-93 (6c) kleine greepjes
-Madame etoile (6b+) klassieke travers
-Fauna Flash (6b+) mooie start
maandag 3 augustus 2009
Trip report 'La traversée royale'
Met Bart dus een 2e poging ondernomen op dit projekt. We lopen dus opnieuw naar de 'refuge de Concrits'(2602m) vanuit de parking in 'Le Cugnon'(1175m).
Refuge Conscrits met slecht weer
Refuge Conscrits met mooi weer.
Deze keer met mooi weer en geen verse sneeuw. Onze tussenstop in 'Magic Wood' van enkele dagen heeft de verse sneeuw volledig doen smelten. De volledige namiddag op het terras in de zon gelegen, kijkend naar de steenbokken(Bouquetins).
De steenbokken aan de hut
We staan ergens rond 3u30 op en starten de klim richting 'Aiguille de la Bérangère'(3425m). In deze condities aan puinhelling met 'schroot' tot op de top. In de start lukt het ons aardig om de steenmannen te volgen maar net voor dat we het sneeuwplateau bereiken raken we de weg kwijt. We zien sneeuw, dus we doen de crampons aan omdat we vermoeden dat de rest ook op de sneeuw verdergaat. Na 100m sneeuw zien we dat de rest van de beklimming gewoon over de rots gaat, de crampons terug uit. Het sneeuwveldje naar de top is maar een zakdoek groot en de rotsgraat is de eenvoudigere oplossing. De rotsgraat gaat verder naar de 'Col de a Bérangère'(3348m). De sneeuwcondities zijn beneden alle peil, ofwel is't verijst ofwel is't 'slush'. Bij elke voetstap ontdek je andere sneeuwcondities onder je voet. De klim naar de 'Dômes de Miage' is een gevaarlijke onderneming. De sneeuw ligt volledig verijst en de rotsgraat ligt zonder sneeuw, bijgevolg alleen maar een losse hoop stenen. Ik kies voor de losse stenen, duidelijk de foute oplossing. We hadden touwlengtes moeten trekken op de ijswand. Na wat hachelijke stappen op de losse troep stenen komen we veilig bij de sneeuwgraat. Het is terug betere firn, niet perfect maar wel veiliger als de voorgaande toestanden. We kruisen de eerste klimmers die de klim in omgekeerde richting doen. Wij zijn blijkbaar de enige die vandaag de doorsteek naar refuge du Durier wagen. De beklimming volgt de scherpe sneeuwgraat over de verschillende 'Dômes de Miages'(3672m). In totaal zijn het 5 toppen. Enkel de klim vanuit de 'Col de Miages' is nog stevig omhoog.
'Dômes de Miage' met zicht op 'Bionnassay' en 'Mont blanc'
De afdaling naar de 'Durier' is een lange dalende rotsgraat bestaande uit losse stenen.
Een zicht op de afdaling
Met 1 rappel van 10m. Voorzichtig afklimmen is de boodschap. Na in totaal 8u klimmen bereiken eindelijk de hut.
Refuge Durier
We blijven tot een uur of 6 in de zon liggen, met een mooi zicht op de Bionnassay. We bevinden ons boven de wolken, wat een vreemd zicht.
Luieren boven de wolken
Bart speelt voor 'waterboy' voor de hut. Wegens een gebrek aan stromend water wordt smeltwater van de gletscher in flessen gegoten en gebruikt voor het koken. Het avondeten is een echt festijn: een stevige soep met vers gebakken brood, een spaghetti met spekblokjes en als dessert een stevig stuk cake. Om 3u staan we op en vertrekken richting 'Aiguille du Bionnassay' (4052m). Eerst een hoop stenen omhoog, gelukkig staan er steenmannen. Dan een mooie firnwand waarna je de sneeuwgraat bereikt tot aan de eerste rots. De eerste touwlengtes zetten de toon. Een pittige klim op voornamelijk mooie en solide rots. We besluiten onze crampons aan te houden en touwlengtes te trekken. Op de 5 korte touwlengtes steek ik maar 3 tussenzekeringen, een beetje weinig. Bart haalt enkele aangepaste technieken uit de kast, zoals beenverklemmingen, met de nodige schrammen als gevolg. Ik klem bij de start van de 5e touwlengte mijn stijgijzer in een barst, met veel moeite krijg ik mijn voet terug. Onze leercurve is hoog vandaag. Het resterende stuk naar de top is een mooie steile sneeuwgraat. Vandaar krijg je ook zicht op de rest van de beklimming. Je ziet het vervolg van de graat tot aan 'Piton des italiens' en daarachter 'Dôme de Gouter'.
De top van 'Aiguille du Bionnassay' met zicht op 'Mont Blanc'
De sneeuwgraat is puur genieten, scherp, luchtig en een stevige afgrond aan elke kant.
Het verdere verloop van de route richting 'Dôme de Gouter'
Na 'piton des Italiens' slaat bij mij de motor af, vermoedelijk slecht water gedronken. Ik voel me vreselijk moe en heb darmkrampen. Met wat afzien en onder aanmoedigingen van Bart geraken we tot aan 'Dôme du Gouter'. Bart loopt rustig fluitend achter me aan, die staat nog fit.
Een zicht op de 'Mont Blanc'
Nu 2u stijgen naar de top van de 'Mont Blanc'(4807m), oef. Na de 'Dôme du Gouter' vervoegt ons sneeuwspoor de normaalroute van de 'Mont Blanc'. Eigenlijk een grote snelweg naar boven. Aan de 'Vallot hut' staat een stevige wind en we besluiten een goretex-jas aan te doen. Tijdens deze verkleedpartij, neemt de wind met een stevige ruk de zonnebril van Bart zijn hoofd. Onvindbaar verloren. Dan maar zonder zonnebril. Mijn motor sputtert nog altijd. Uiteindelijk bereiken we de top, waar we niet lang blijven. Bart zonder zonnebril, ik ne platte vis en een stevige wind zijn enkele redenen.
Top van 'Mont Blanc'
In snel tempo dalen we af. In geen tijd staan we terug aan 'Dôme du Gouter' en enkele koeken later aan 'refuge du Gouter'. We dalen dus af langs de normaalroute. Aan de hut ne peperkoek en cola en de motor draait weer. Over de afdaling naar 'nid d'aigle' , dit is het treinstation onder de hut, ga ik niet veel vertellen, enkel lang stappen tussen de bendes steenbokken. Nog wat chaos aan de balie van het station, 1u20 min treinrit en we zitten aan een frisse pint in Saint-Gervais.
Nog bedankt Bart voor het maken van de foto's
Refuge Conscrits met slecht weer
Refuge Conscrits met mooi weer.
Deze keer met mooi weer en geen verse sneeuw. Onze tussenstop in 'Magic Wood' van enkele dagen heeft de verse sneeuw volledig doen smelten. De volledige namiddag op het terras in de zon gelegen, kijkend naar de steenbokken(Bouquetins).
De steenbokken aan de hut
We staan ergens rond 3u30 op en starten de klim richting 'Aiguille de la Bérangère'(3425m). In deze condities aan puinhelling met 'schroot' tot op de top. In de start lukt het ons aardig om de steenmannen te volgen maar net voor dat we het sneeuwplateau bereiken raken we de weg kwijt. We zien sneeuw, dus we doen de crampons aan omdat we vermoeden dat de rest ook op de sneeuw verdergaat. Na 100m sneeuw zien we dat de rest van de beklimming gewoon over de rots gaat, de crampons terug uit. Het sneeuwveldje naar de top is maar een zakdoek groot en de rotsgraat is de eenvoudigere oplossing. De rotsgraat gaat verder naar de 'Col de a Bérangère'(3348m). De sneeuwcondities zijn beneden alle peil, ofwel is't verijst ofwel is't 'slush'. Bij elke voetstap ontdek je andere sneeuwcondities onder je voet. De klim naar de 'Dômes de Miage' is een gevaarlijke onderneming. De sneeuw ligt volledig verijst en de rotsgraat ligt zonder sneeuw, bijgevolg alleen maar een losse hoop stenen. Ik kies voor de losse stenen, duidelijk de foute oplossing. We hadden touwlengtes moeten trekken op de ijswand. Na wat hachelijke stappen op de losse troep stenen komen we veilig bij de sneeuwgraat. Het is terug betere firn, niet perfect maar wel veiliger als de voorgaande toestanden. We kruisen de eerste klimmers die de klim in omgekeerde richting doen. Wij zijn blijkbaar de enige die vandaag de doorsteek naar refuge du Durier wagen. De beklimming volgt de scherpe sneeuwgraat over de verschillende 'Dômes de Miages'(3672m). In totaal zijn het 5 toppen. Enkel de klim vanuit de 'Col de Miages' is nog stevig omhoog.
'Dômes de Miage' met zicht op 'Bionnassay' en 'Mont blanc'
De afdaling naar de 'Durier' is een lange dalende rotsgraat bestaande uit losse stenen.
Een zicht op de afdaling
Met 1 rappel van 10m. Voorzichtig afklimmen is de boodschap. Na in totaal 8u klimmen bereiken eindelijk de hut.
Refuge Durier
We blijven tot een uur of 6 in de zon liggen, met een mooi zicht op de Bionnassay. We bevinden ons boven de wolken, wat een vreemd zicht.
Luieren boven de wolken
Bart speelt voor 'waterboy' voor de hut. Wegens een gebrek aan stromend water wordt smeltwater van de gletscher in flessen gegoten en gebruikt voor het koken. Het avondeten is een echt festijn: een stevige soep met vers gebakken brood, een spaghetti met spekblokjes en als dessert een stevig stuk cake. Om 3u staan we op en vertrekken richting 'Aiguille du Bionnassay' (4052m). Eerst een hoop stenen omhoog, gelukkig staan er steenmannen. Dan een mooie firnwand waarna je de sneeuwgraat bereikt tot aan de eerste rots. De eerste touwlengtes zetten de toon. Een pittige klim op voornamelijk mooie en solide rots. We besluiten onze crampons aan te houden en touwlengtes te trekken. Op de 5 korte touwlengtes steek ik maar 3 tussenzekeringen, een beetje weinig. Bart haalt enkele aangepaste technieken uit de kast, zoals beenverklemmingen, met de nodige schrammen als gevolg. Ik klem bij de start van de 5e touwlengte mijn stijgijzer in een barst, met veel moeite krijg ik mijn voet terug. Onze leercurve is hoog vandaag. Het resterende stuk naar de top is een mooie steile sneeuwgraat. Vandaar krijg je ook zicht op de rest van de beklimming. Je ziet het vervolg van de graat tot aan 'Piton des italiens' en daarachter 'Dôme de Gouter'.
De top van 'Aiguille du Bionnassay' met zicht op 'Mont Blanc'
De sneeuwgraat is puur genieten, scherp, luchtig en een stevige afgrond aan elke kant.
Het verdere verloop van de route richting 'Dôme de Gouter'
Na 'piton des Italiens' slaat bij mij de motor af, vermoedelijk slecht water gedronken. Ik voel me vreselijk moe en heb darmkrampen. Met wat afzien en onder aanmoedigingen van Bart geraken we tot aan 'Dôme du Gouter'. Bart loopt rustig fluitend achter me aan, die staat nog fit.
Een zicht op de 'Mont Blanc'
Nu 2u stijgen naar de top van de 'Mont Blanc'(4807m), oef. Na de 'Dôme du Gouter' vervoegt ons sneeuwspoor de normaalroute van de 'Mont Blanc'. Eigenlijk een grote snelweg naar boven. Aan de 'Vallot hut' staat een stevige wind en we besluiten een goretex-jas aan te doen. Tijdens deze verkleedpartij, neemt de wind met een stevige ruk de zonnebril van Bart zijn hoofd. Onvindbaar verloren. Dan maar zonder zonnebril. Mijn motor sputtert nog altijd. Uiteindelijk bereiken we de top, waar we niet lang blijven. Bart zonder zonnebril, ik ne platte vis en een stevige wind zijn enkele redenen.
Top van 'Mont Blanc'
In snel tempo dalen we af. In geen tijd staan we terug aan 'Dôme du Gouter' en enkele koeken later aan 'refuge du Gouter'. We dalen dus af langs de normaalroute. Aan de hut ne peperkoek en cola en de motor draait weer. Over de afdaling naar 'nid d'aigle' , dit is het treinstation onder de hut, ga ik niet veel vertellen, enkel lang stappen tussen de bendes steenbokken. Nog wat chaos aan de balie van het station, 1u20 min treinrit en we zitten aan een frisse pint in Saint-Gervais.
Nog bedankt Bart voor het maken van de foto's
Trip report 'Dent Blanche'
Dent Blanche via normaalroute 'Wandfluegrat' (4357m)
Dent Blanche vanuit de aanloop naar de hut
Voor we dit project aanvatten hebben we nog een poging ondernomen op 'Dômes de Miage'. Maar een korte samenvatting van dit tripje: kobe mompelt iets van wat een nat kl..weer, mijne nest is helemaal nat, hoe lang nog na de hut, ik vind de weg niet met al die nieuwe sneeuw. We wandelen wat rond op de gletscher zoals verdwaalde steenbokken in de verse sneeuw achter een bende bejaarden klimmers op zoek in de mist naar een berg. Eén van die bejaarden had me al vergast om ne 'mooning'. Niet licht verteerbaar zo vroeger in de ochtend. Ook de italiaanse gidsen turen wat hulpeloos in de mist op zoek naar referentiepunten. We besluiten af te druipen. Net 30min nadat we rechtsomkeer maken trekt de mist op. We dalen af, 4u doelloos ronddwalen was genoeg. We mogen in de voortent van onze nederlandse buren ons soepje opwarmen. Handig als het zo hard regent. Na de rustdag en kleren-droog-dag besluiten we dat het weer in Zwitserland beter is en verplaatsen ons richting 'Dent Blanche'.
We lopen aan naar de 'refuge Dent Blanche'(3507m) vanuit het dorpje 'Ferpècle'. Een klim van 1700 hoogtemeters van 5u. Ik ben aangenaam verrast. Het is een mooie tocht met steeds wisselende uitzichten op een prachtige vallei.
De Dent Blanche hut
Het is een kleine gezellige hut met uitstekend eten. Vooral de dessert: Merinque op een bedje van slagroom overgoten met chocolade schilfers is top. We ontbijten rond een uur of 4 en ik start in hoog tempo om een aantal tragere cordée's alvast voor te zijn voor we de graat bereiken. Na het rotspuin net achter de hut opgekropen te zijn bereiken we de sneeuw, die in redelijk goede conditie ligt. Er staat wel wat wind, die later ook nog aanwakkerd.
De Dent Blanche vanuit de hut
Het rotsgedeelde is klimtechnisch niet extreem moeilijk maar het routeverloop is complex en een foute bocht brengt je dadelijk in moeilijker terrein. Dus aandachtig blijven zoeken naar de juiste weg is de boodschap. Halfweg de rotsgraat volgen 2 touwlengtes ijswand. We besluiten het 'corde tendu' te proberen. Dit gaat net goed omwille van de goede sneeuwcondities. De resterende rots en sneeuw zijn iets eenvoudiger en schieten snel op. En we staan snel op de top met een mooi uitzicht richting Frankrijk, aan de zwitserse kant komen de wolken stevig aanzetten.
Bart met zicht op de afdaling
De afdaling van de ijswand doen we in rappel op de aanwezige ijsstaken. Het afklimmen van de rotspassage blijkt aan moeilijkere zaak dan verwacht. Een moment van onachtzaamheid en we verzeilen in een te moeilijke rotspassage. Met wat stunt en vliegwerk slagen we erin terug op de juiste weg te geraken. Gelukkig zijn er redelijk wat mogelijkheden om te rappelen in de moeilijke passages. De wind blijft op ons inbeuken. Nog snel een cola en ne mars in de hut en afdalen. Het weer geeft ons af en toe nog een natte douche maar tussen de buien door krijgen we nog de kans om wat op te drogen. Mooie geslaagde beklimming!
Dent Blanche vanuit de aanloop naar de hut
Voor we dit project aanvatten hebben we nog een poging ondernomen op 'Dômes de Miage'. Maar een korte samenvatting van dit tripje: kobe mompelt iets van wat een nat kl..weer, mijne nest is helemaal nat, hoe lang nog na de hut, ik vind de weg niet met al die nieuwe sneeuw. We wandelen wat rond op de gletscher zoals verdwaalde steenbokken in de verse sneeuw achter een bende bejaarden klimmers op zoek in de mist naar een berg. Eén van die bejaarden had me al vergast om ne 'mooning'. Niet licht verteerbaar zo vroeger in de ochtend. Ook de italiaanse gidsen turen wat hulpeloos in de mist op zoek naar referentiepunten. We besluiten af te druipen. Net 30min nadat we rechtsomkeer maken trekt de mist op. We dalen af, 4u doelloos ronddwalen was genoeg. We mogen in de voortent van onze nederlandse buren ons soepje opwarmen. Handig als het zo hard regent. Na de rustdag en kleren-droog-dag besluiten we dat het weer in Zwitserland beter is en verplaatsen ons richting 'Dent Blanche'.
We lopen aan naar de 'refuge Dent Blanche'(3507m) vanuit het dorpje 'Ferpècle'. Een klim van 1700 hoogtemeters van 5u. Ik ben aangenaam verrast. Het is een mooie tocht met steeds wisselende uitzichten op een prachtige vallei.
De Dent Blanche hut
Het is een kleine gezellige hut met uitstekend eten. Vooral de dessert: Merinque op een bedje van slagroom overgoten met chocolade schilfers is top. We ontbijten rond een uur of 4 en ik start in hoog tempo om een aantal tragere cordée's alvast voor te zijn voor we de graat bereiken. Na het rotspuin net achter de hut opgekropen te zijn bereiken we de sneeuw, die in redelijk goede conditie ligt. Er staat wel wat wind, die later ook nog aanwakkerd.
De Dent Blanche vanuit de hut
Het rotsgedeelde is klimtechnisch niet extreem moeilijk maar het routeverloop is complex en een foute bocht brengt je dadelijk in moeilijker terrein. Dus aandachtig blijven zoeken naar de juiste weg is de boodschap. Halfweg de rotsgraat volgen 2 touwlengtes ijswand. We besluiten het 'corde tendu' te proberen. Dit gaat net goed omwille van de goede sneeuwcondities. De resterende rots en sneeuw zijn iets eenvoudiger en schieten snel op. En we staan snel op de top met een mooi uitzicht richting Frankrijk, aan de zwitserse kant komen de wolken stevig aanzetten.
Bart met zicht op de afdaling
De afdaling van de ijswand doen we in rappel op de aanwezige ijsstaken. Het afklimmen van de rotspassage blijkt aan moeilijkere zaak dan verwacht. Een moment van onachtzaamheid en we verzeilen in een te moeilijke rotspassage. Met wat stunt en vliegwerk slagen we erin terug op de juiste weg te geraken. Gelukkig zijn er redelijk wat mogelijkheden om te rappelen in de moeilijke passages. De wind blijft op ons inbeuken. Nog snel een cola en ne mars in de hut en afdalen. Het weer geeft ons af en toe nog een natte douche maar tussen de buien door krijgen we nog de kans om wat op te drogen. Mooie geslaagde beklimming!
Abonneren op:
Posts (Atom)