Alpinisme in Champex - Arolla - Chamonix

We starten op onze geliefde camping in 'la fouly' met Bart. Een stevige aanloop naar 'cabane du Trient' in de Champex vallei, waar we 's nachts amper slapen. Mijn rugzak staat onder het raam, en de nachtelijke regen doet zijn werk. Ik neem hem juist op tijd weg voordat alles nat is. Dan de snurkers, ongelooflijk! Dat ne mens zo'n lawaai kan maken? Een klein onbijt en dan aanlopen naar de 'Aiguille Purtscheller' (3475m) voor de zuidgraat.

Aiguille Dorée met 'Col copt', duidelijk niet in conditie.

Aiguille Purtscheller
We kruipen over de 'rimaye' naar de start van de route, maar we vertrouwen het weer niet. Veel wind en onheilspellende wolken vanuit Chamonix. We beslissen dan maar over te gaan op een gletscherwandeling. We dalen af via 'col du tour' om zo aan te sluiten op de normaal route van 'petite fourche' (3520m). Een leuke wandeling met wat klauteren op de rotsgraat op het einde. We hadden eigenlijk kunnen doorsteken naast 'Tête Blanche' ipv in die diepe put van de 'col' weer omhoog te moeten. Maar onder het moto 'da is goed voor de fysiek?' kruipen we er weer op. We beslissen om af te dalen naar de lager gelegen hut 'cabane d'Orny'. Gezelliger en enkele oude bekenden ontmoet, namelijk: Iris en Bies op stage met LBV. Opnieuw vroeg op voor een 2 poging op 'aiguille Purtscheller'. We staan samen met een britse gids en zijn amerikaanse klant aan de start van de rotsroute. Bart start met de eerste touwlengte (5c/6a). Best pittig, een serie barsten die eindigen in een grote hoekversnijdig, waar de crux zit. De tweede touwlengte (4c) is iets eenvoudiger, voornamelijk parcours zoeken op luchtige rotsgraat. Waarna ik vanaf de rotstoren mij dadelijk laat zakken tot de volgende relais. Bart volgt en ik laat hem zakken. Dan volgen 2 eenvoudige touwlengtes, waarna we eindelijk aan de voet van de grote schoorsteen staan. Het is mijn beurt, het ziet er stevig uit. Het blijkt allemaal best mee te vallen. Een zeer impressionante touwlengte, hoewel Bart met rugzuk hier waarschijnlijk anders over denkt. Het 2dee deel van de schoorsteen is kort. Ik zoek een weg naar boven en vind nog een super mooie barst / hoekversnijding. Gewoon genieten, wegens touwwrijving maak ik relais zo'n 10m onder de top. Bart mag de laatste crux doen naar de top. Klemmen in een hoekversnijding. En dan top. De britse gids volgt de standaard afdaalpiste. Wij volgen de afdaalroute beschreven in de topo. Na enkele rappels en wat zoekwerk. Staan we terug net boven de rimaye bij onze rugzakken en beetje natte klimschoenen van de sneeuw. We besluiten af te dalen tot de vallei. De weervoorspellingen van de volgende dagen zijn niet goed.

We lopen aan naar 'cabane des dix' samen met Lieselot, Thomas en Rine in Arolla. Een vrolijke bende en een rustige dagske. We warmen op met de normaalroute op 'la Luette' (3548m) om Lieselot de kans te geven te wennen aan de hoogte. De rest van de bende is al een beetje geacclimatiseerd. Het eten is super, wie gaat er klagen als't 'à volonté' is?

Thomas, Lieselot en Sandrine op weg naar top 'La Luette'
De gletscher voor 'La Luette' is een waar doolhof voor een paar honderd meter. Een zeer oude laag ijs met een dun laagje verse sneeuw. Redelijk verraderlijk om in een spalt te vallen. We zoeken voorzichtig een weg naar boven. Eens doorheen het doolhof, is het wandelen tot boven. Een leuke tocht. Rustig een koekske en een mooi uitzicht op vele toppers van de Alpen. Yes, straks opnieuw eten. Het liggen in de zon is niet voor mij, die sessie van een paar uur op de rustdag voel ik nog redelijk goed ( en dit zeker nog een week lang ).
De 'Montblanc de Cheilon' (3869m) is de volgende interessante berg in de omgeving. We kiezen voor de voorjaarsroute. Een mooi parcours, waarbij je een weg moet zoeken doorheen de vele spalten. Dit was alvast een beter optie dan de drukke route op de rotsgraat.

Op weg naar 'Montblanc de Cheilon'
We vorderen snel en net voor de voortop staat een stevige wind. Dan komt de leuke rotsgraat. Vooral de laatste touwlengte is een leuke uitdaging. Solide rots met grote grepen en goede zekeringsmogelijkheden. Iedereen raakt zonder veel problemen op de top.

Lieselot tussen de ijstorens bij beklimming 'Montblanc de Cheilon'
De afdaling verloop super vlot. Dus opnieuw zonnen en wachten op weer eten! Yes. We eten deze keer buiten op't terras. De hut is volledig volgeboekt.

De bende met zicht op de top van 'Montblanc de Cheilon'

Montblanc de Cheilon

Sandrine 0.001cm voor de top 'Montblanc de Cheillon'

Cabane des dix
We bestuderen de route voor morgen alvast, de overschrijding van de 'Pigne d'Arolla' (3796m). Opnieuw een kort ontbijt en deze keer een dikkere rugzak, omdat we voor de overschrijding gaan. Het merendeel van de route is stappen op firn.

Pigne d'Arolla
De start bij de overgang van ijs naar firn ligt wat slecht, de rest is echter perfect in conditie, zelfs met het extreem warme weer. Achter elke helling schuilt weer een ander vergezicht. Voordat ik het besef staan we op de top. De afdaling gaat vlot, zelfs in de papsneeuw. Een stukje taart in de hut en dan dalen we verder af naar de Arolla. En Yes, een lekker etentje met de dames in Martigny.

Omdat er veel weerberichten volgen met onstabiel weer, besluiten Bart en ik tussendoor enkele routes op 'le Brévent' in Chamonix te proberen. De rots is 'gneiss' met voornamelijk volledig volledig behaakte routes.
We wilden starten met 'le poème à Lou', maar ik maak een foutje met het lezen van de topo. En we besluiten een andere route te kiezen: 'la voie frison-roche' 200m TD- max 6a obligatoire 5c, volledig behaakt. link topo.
In de eerste touwlengte zit een stevige pas op een dalletje (6a). Toch even slikken voor mij, met rugzak. De 2e touwlengte (5b) is oppassen, als je van de route afwijkt is de rots fragiel. De 3e touwlengte (5c) is mooi. Een traverse met een evenwichtspasje zonder handgrepen duiken naar rechts. Dan 'Bouchon' of file. Een fris wandje en een uurke wachten, bibberen. Mijn beurt, oef. Een atletische 6a, klemtechnieken in een hoekversnijding. Duidelijk de laatste jaren toch beter leren klimmen, het liep vlot. Dan een wandeling over een terrasband. De laatste touwlengte is opnieuw mooi, 30m hoekversnijding (5c). Nooit moeilijk, wel altijd zoeken. Een leuke route, met teveel prutsers in de route. Dus wees op tijd op de teleferique! Een ganse dag in de mist gezetten en toch kunnen klimmen. Good choice!

Onze 2e poging in 'le poème à Lou' strand met een bende prutsers voor ons. We beslissen om in de aangrenzende route te starten, moeilijker, maar geen prutsers, die 0,00001m/min klimmen. Dus we starten 'la fin de babylone' 220m ED- max 6c obligatoire 6b, volledig behaakt.

De eerste touwlengte is technisch 6a maar niet moeilijk. De 2e touwlengte start met een athletisch dakje 6b. Dan volg er een stevige touwlengte 6b+, voornamelijk goed route lezen en de juiste grepen kiezen. De 4e touwlengte is een luchtige traverse, evenwichtswerk. Die ik verpruts met eventjes het setjes te pakken, leesfoutje! Dan een continue verticale 6b. Dan de 2e crux van de route, een 6c dakje. Het dakje gaat vlot, maar eens erop staat volgt nog wat geconcentreerd voetenwerk. Dan een verticale tot overhangende wand op grote grepen (6b). De uitklim is eenvoudig op 2m na (6a). Nog ne lekkere zandkoek van de bakker and bob's your uncle. Elke touwlengte op mooie en solide gneiss, met veel variatie in de touwlengtes.

We bezoeken ook het bouldergebiedje van de 'col de Montets' (Chamonix). Een leuk gebiedje als je eens een half dagje tijd hebt. Niet groot, maar enkele leuke blokken. Er zijn er 2 zeer dicht bij elkaar namelijk sektor 'Argentière' en sektor 'Vallorcine'. De eerste is de grootste met het meeste mogelijkheden.

Bart en Kobe na't eten
Als allerlaatste poging in het wispelturige weer proberen we de 'Zinalrothorn' in Zermatt.

Aanloop naar Rothorn hut
Na de aanloop en het verplichte schaakspelleke, waarbij ik het allerlaatste en kleinste jupilerke win van den bak, sneeuwt het de ganse nacht. Het ontbijt is uitgesteld en we ontdekken later een mooi besneeuwd landschap. Einde oefening.

Sneeuwballengevecht naast Rothorn hut

Zicht op Monte rosa massief