Mali - trip report

De start van dit reisje is hectisch. Met de auto rijden op een besneeuwde autostrade richting Brussel,de TGV naar Parijs, staking in Parijs, na vertraging alsnog vlucht naar Mopti. In Mopti is't ochtend met een zalige 30°c waar Jo en mezelf al dadelijk van genieten. We onderhandelen een taxi naar het busstation 'savarré' en reserveren een busticket naar Hombori voor de namiddag. Toevallig ligt het 'via via hotel' juist naast dit station, dus tijd voor een soepje. Onze gids laat ons het kleine dorpje in savarré verkennen en we worden onverwacht op afrikaanse thee getrakteerd door vriendelijk bewoners. Het inladen van de bus laat een diepe indruk na. Geiten in een zak, veestapel op't dak,... Uiteindelijk voorzien ze een andere bus wegens een overboeking van de bus. We starten met 40 personen op de bus, maar naarmate we vorderen groeien de aantallen. Uiteindelijk zitten we met 80 à 90 personen in de bus met de ramen dicht, praktisch een sauna. Laat op de avond aankomst in Hombori. De locale gidsen sleuren onze tassen al uit de bus en we roepen hotel Kohli. Geen probleem onze nieuwe gids kent de weg. Een eenvoudig avond maal met een pintje en slapen. We beslissen om met onze gids een wandeling te maken naar de 'Clé de Hombori'. Dit is een mooie wandeling naar de col tussen de Hombori en de Clé de Hombori. Toch even wennen aan de warmte, zo'n 35°c in de schaduw. Maar eerst bezoeken we de markt, de beesten verkoopplaats en de oude stad van Hombori. 'S avonds nog een bezoek aan een bruiloft in de oude stad. Volgende dag gaan er een 'transport public' naar de markt van Duentza. De ideale gelegenheid om mee te reizen naar Daari, het doel van onze reis. Meerreizen met de locale bevolking achterin de bak van een grote vrachtwagen. We worden mooi afgezet langs de weg in Daari. Ze vergeten het geld in ontvangst te nemen. De chauffeur verschijnt in de late namiddag opnieuw om het geld te vragen. Een van de meest verrassend dingen van dit land: diefstal wordt niet getolereerd en aanzien als onrespectvol. Eén van de weinige landen waar je je fototoestel gewoon op tafel kan laten liggen.

De meeste bekende rotsformatie: 'hand van fatima'
vlnr Kaga Pamarin, Kaga tondo, Wandel debridu, Wanderdu, Suri tondo, Hendu Tondo.


Relaxing in de camping met stofwolken.

We verkennen onze omgeving en klimmen op de blokken aan de voet van de Kaga tondo. Op 800m van de camping. Niet ver naar onze maatstaven, maar onder de stalen zon toch een onderneming. Het is duidelijk, klimmen op wanden in de zon is een ware beproeving. Enkele blokken zijn ware juweeltjes om op te boulderen. Veel boulderblokken doen me denken aan foto's van rocklands (zuidafrika). Het is zeer gesculpteerde zandsteen met mooie rode kleuren, de wrijving varieerd echter van glad tot zeer ruw. We ontmoeten er nog enkele Belgen Jonathan en Elise, toffe mensen voor een gemoedelijke babbel.

De blokken onder de Kaga tondo.

Onze eerste route 'Jean Villar' op Wanderdou. Het is ongeveer 4 touwlengtes met de moeilijkste pas 5c. Een mooie aanloop naar de col. De start was een beetje zoeken, maar we starten juist. Na de eerste touwlengte komen we de eerste plaquettes tegen. Een bombé'tje waar ik me bijna in verslik. De moeilijke pas is wel juist aan de haak. Die dag zien we niets op de top van de Wanderdou enkel veel stofwolken. De afdaling is eenvoudig.

De 2e route, de 'Hendu tondo' ( 9 touwlengtes). Dit is een vrijstaande toren rechts van de Suri Tondo. We kiezen van de route 'Les sénégales'. We starten teveel rechts, waardoor we 3 touwlengte teveel klimmen. Eenvoudig terrein, veel traversé veel grote losse blokken. Trouwens de losse blokken kan je in deze routes niet verwijderen, de vonken van de vallende blokken kunnen een bosbrand veroorzaken aan de voet van de wand! We blijven dan te lang in de normaalroute klimmen. Na 3 touwlengtes beseffen we dat we rechtsaf hadden gemoeten. We beslissen te rapellen en daarbij vinden we terug aansluiting op de juiste route. Dan volgen enkele sublieme touwlengtes, schoorstenen, blokken, graatklimmen. Enkel op de relais staan haken. Net onder de vrijstaande toren is het terrein onoverzichtelijk. Per toeval kiezen we een parcours dat aansluit op de laatste crux pas, die ons naar de achterzijde van de toren brengt. De cruxpas is goed af te zekeren, een eigennaardige pas om aan de andere zijde van de graat te raken, met een ware afgrond onder je voeten. Een indruk wekkend relais onder 3 mega grote rotsblokken die als een dak boven ons hoofd hangen, daarachter verschijnen de torens van de Suri tondo. Jo zoekt een weg door dit dak.

Jo enkele touwlengtes voor de top van de Hendu tondo.

De afdaling is impressionant. Het risico de je touw hier blijft steken is echter zeer groot. Na 2 rappels sta je in de col tussen de Suri Tondo en de Hendu tondo. Impressionant, er ligt zelfs een dode aasgier. De laatste lengtes rappelen we in't donker. Deze rappels gebeuren allemaal in de schoorstenen van de normaalroute.
Met de koplamp richting ons avondmaal, couscous, rijst, spaghetti met vleessaus? Ma eerst na cola.

De 3e route 'Marriage traditionel' op de Wanderdou. Een volledig geequipeerde route van 9 touwlengtes max 6a. Een supermooie route, supermooie rots. Om op het plateau te komen eindig je met 'Divors automatique', met een blazend beest in de barst, spannend. Het klimnivo blijft toch steeds aanhoudend 5e graads. Routeverloop is eenvoudig met enkele tips van de topo.

De wanderdou ( Marriage traditionel / La raison )


Een frans cordée in L2 van 'Marriage traditionel'


Jo aan de oude muurtjes aan de laatste lengte van 'Marriage traditionel'


Kobe in 'Divorse automatique'


Kobe somewhere on the rock.

De 4e route 'La raison', Enkel de relais zijn geequipeerd (als je ze vindt), 9 touwlengtes, dik 5e graads. Jo start met de eerste interessante touwlengte, complex parcours maar mooi (als je de start door de struiken niet meerekend). De 2 touwlengte is moeilijk. Ik kies ervoor links te gaan. Ik eindig in een harde 5e graads hoekversnijding met weinig zekeringsmogelijkheden. Ik kan trouwens niet zien of ik langs deze weg boven geraak. Ik heb geluk en vindt een tussenrelais op slaghaken op rechts. Dan volgt een subliem stuk plaat met verrassend veel zekeringsmogelijkheden, een stevige 5c. Na 10 omhoog ondek ik de relais 10m links. Vandaar een eenvoudig stukje traverseren op terrassen. En Jo ontdekt de relais 5m rechts van hem. Ik kies vervolgens een weg doorheen de meest solide zone, omdat er een toren met lossen blokken net boven mij staat. Materiaal op en nog steeds geen relais. Ik maak een tussenrelais. Ik start opnieuw en ga linksop in de hoop daar de relais te ondekken. Weer fout, de relais is 10m rechts vanmij. Opnieuw traverseren. De weg zoeken vraagt tijd, de rots is bijna overal even moeilijk, er zijn geen duidelijk verticale barsten om te volgen. Het niet zoeken van de relais kan je blijkbaar veel tijd besparen. De wand wordt minder steil. Uiteindelijk rest er ons nog een touwlengte 5+. Waarvan de start de moeilijkste moet zijn. Ik steek redelijk wat protectie in de start. En na 25m, begint de wand compacter te worden en ook opnieuw steiler te worden. Uiteindelijk zit ik in een positie die ik moeilijk kan afklimmen met praktisch geen materiaal meer, met nog 15min daglicht. Ik beslis om na een goede zekering naar de hoekversnijding 15m rechts vanmij te traverseren. Een goede beslissing, net 5m voor echte de relais maak ik mijn relais. Jo klimt de hachelijke touwlengte na in't donker(zonder koplamp). Een spannende traverséé! Ik klim de laatse 5m naar de echte relais in't donker, gelukkig niet meer moeilijk. We wandelen naar de top en dalen af. Opnieuw ne dikke cola of 2.

Bezoek aan de Tellem huisjes / Dogon begraafplaatsen.
Onze laatste dagen benutten door een bezoek te brengen aan de Dogon vallei. Een zeer indrukwekkend land, met een zeer gastvrije bevolking.

Dank aan Jo voor de foto's en't avontuur