Dankzij Peter nog een zeer kort routje ontdekt. Het ziet er niet zo aantrekkelijk uit, kort en redelijk dicht bij de 'via ferrata'. Wat het mist aan uitzicht, maakt het goed met de speciale klimpassen. Dankzij de inzet van Peter en Iris is het ding behaakt geraakt in bloedhete temperaturen en 3 klimscholen rond onze kop. Ik dacht het 'vie en fer'(6a+/b)te noemen. Nu nog de kans krijgen om dat beest te klimmen in 'droge' condities.
We hebben met een ganse bende ook in een oud project door de witte bombé gewerkt. Dit wordt waarschijnlijk een variante op "het vijf'ake". Doordat de nieuwe route eigenlijk delen van de oude route bevatten dachten we om een variante en eventueel ook een eigen 'hardere' uitklim te voorzien. Het nivo is ergens 7a+/7b. Afhankelijk hoe goed de grepen de klimpogingen doorstaan. Mijn zusje en schoonbroer lossen de laatste onopgeloste bewegingen op.
Nele in 'oud project door witte bombé' 7a+/7b - working out the moves
Kobe behaken 'vie en fer'
Met Bartje even onze ijsbijlen gaan testen op de rotsen. Dus wat drytool op't menu. Bart fietst erdoor, hoewel op't het einde de 'turf'(a.ka. modder) niet echt bevroren is.
Een paar mini-mini-ijspegeltjes wijzen al de weg. Nu hopen dat de zeurende schouder wat wil herstellen voor de echte pegeltjes gaan groeien.
Topo Castel 4
3. Oud project witte bombé 7a+/7b (niet behaakt)
12. Vie en fer 6a+/b
13. Sur prises ( oud project / niet behaakt )
14. Verlenging project witte bombé? (niet behaakt)
dinsdag 16 oktober 2012
Boulder, rots, plastiek en boorstof
Opnieuw een coaching weekend in Fontainebleau. Deze keer met de super gemotiveerde bende van Limburg. En die willen precies dadelijk terug.
In sector 'Isatis' nog een klein bouldertje gepoetst. Vermoedelijk geen nieuw probleem. Wel een paar toffe passen.
Het oranje en blauwe parcours in 'Mont aigu' is zeer mooi. Samen met Bies het mooie mantelprobleem 'Tante Pollewop' uitgeklommen. En met mijn laatste kracht toch nog 'Planck' uitgeklommen. Bies zijn beentjes werken niet mee. Alvast een paar punten voor het blijven proberen.
Iris in sector Isatis, blijven vechten hé
Marty in sector Isatis
Bies in 'Luna'
Kobe in 'Buddha' (met dank aan Iris en Bies voor de foto's)
Daarna een dagje met Iris en Bies klimmen in Marche-les-Dames. Een hernieuwde kennismaking met het gebied. Het blijft toch altijd vechten in die 5e graads routes. Opnieuw enkele leuke routes geklommen.
Recent is na 10 jaar wachten eindelijk een boulderzaal in mijn buurt. Namelijk 'Graviton bouldergym' in Sittard. Dus het rallyrijden van setjes van 60minuten naar de dichtbijzijnde plastiek-trekpleister-klimzaal is voorbij. Ik heb de kans genomen om routebouwer te worden, nog maar eens een uitvlucht om even langs te gaan. Enkele weekends geleden met het vochtig als een badhandoek weerbericht zijn Erik en Nele de faciliteiten even komen checken. De reacties: mooie ruime zaal,leuke sfeer, gezellige toog, goed verlicht, interessante problemen, veel voettredes. Een iets te leuke en te lange sessie maakte de klimdag erna wel wat hard.
Redelijk moe verschijnen we allemaal in 'Pont à Lesse'. Ik wil een oude route herbehaken. Nele en Erik willen het gebied verder verkennen. Ik duik dadelijk in't poetswerk, na een uurtje sta ik terug beneden. Het is altijd raar, eerst zijn we alleen en dan is't precies kermis. Ineens bijna 15 klimmers in de buurt, zoals vliegen op ne stront. Waarom? Omdat het de boormachine zo een zacht geronkt maakt en het boorstof zo mooie stoffige lucht maakt?
We verkennen samen de mooie route van 25m langs een rotsgraat. Even later hang ik al in de wand met de boormachine. Nog een uurtje later gaan we om beurten voor de een herhaling van de vernieuwde route. De route heeft mooie passen en is zeer gevariëerd. Ik kraak aan de laatste pas, fysiek en mentaal is't op. De lijm van de meeste haken waren uitgehard, enkel de laatste haak was nog een beetje vochtig aan de buitenzijde. En dit geeft de doorslag, ik durft niet. Met wat inspiratie installeer ik een zekering die de laatste haak vervangt. Nele past, na een weekje ziek zijn de batterijen op. Erik is duidelijk gemotiveerd. En vliegt er als een speer door. Een mooie prestatie. We noemen hem 'Limbabwe Team' (6a+).
Erik in 'Limbabwe Team' mooi op de graat en loodrecht
( het werktouw is niet de klim-lijn )
Eigenlijk wilde ik de originele routenaam behouden, maar bij gebrek aan info hebben we het maar een nieuwe naam gegeven. Het is een oude bestaande route die vroeger vertrok in 'Luka' en na 4m linksaf ging. De route situeert zich op sector 'Castel 2', links van 'Luka', laatste haak en parcours is gemeenschappelijk met 'Luka'.
In sector 'Isatis' nog een klein bouldertje gepoetst. Vermoedelijk geen nieuw probleem. Wel een paar toffe passen.
Het oranje en blauwe parcours in 'Mont aigu' is zeer mooi. Samen met Bies het mooie mantelprobleem 'Tante Pollewop' uitgeklommen. En met mijn laatste kracht toch nog 'Planck' uitgeklommen. Bies zijn beentjes werken niet mee. Alvast een paar punten voor het blijven proberen.
Iris in sector Isatis, blijven vechten hé
Marty in sector Isatis
Bies in 'Luna'
Kobe in 'Buddha' (met dank aan Iris en Bies voor de foto's)
Daarna een dagje met Iris en Bies klimmen in Marche-les-Dames. Een hernieuwde kennismaking met het gebied. Het blijft toch altijd vechten in die 5e graads routes. Opnieuw enkele leuke routes geklommen.
Recent is na 10 jaar wachten eindelijk een boulderzaal in mijn buurt. Namelijk 'Graviton bouldergym' in Sittard. Dus het rallyrijden van setjes van 60minuten naar de dichtbijzijnde plastiek-trekpleister-klimzaal is voorbij. Ik heb de kans genomen om routebouwer te worden, nog maar eens een uitvlucht om even langs te gaan. Enkele weekends geleden met het vochtig als een badhandoek weerbericht zijn Erik en Nele de faciliteiten even komen checken. De reacties: mooie ruime zaal,leuke sfeer, gezellige toog, goed verlicht, interessante problemen, veel voettredes. Een iets te leuke en te lange sessie maakte de klimdag erna wel wat hard.
Redelijk moe verschijnen we allemaal in 'Pont à Lesse'. Ik wil een oude route herbehaken. Nele en Erik willen het gebied verder verkennen. Ik duik dadelijk in't poetswerk, na een uurtje sta ik terug beneden. Het is altijd raar, eerst zijn we alleen en dan is't precies kermis. Ineens bijna 15 klimmers in de buurt, zoals vliegen op ne stront. Waarom? Omdat het de boormachine zo een zacht geronkt maakt en het boorstof zo mooie stoffige lucht maakt?
We verkennen samen de mooie route van 25m langs een rotsgraat. Even later hang ik al in de wand met de boormachine. Nog een uurtje later gaan we om beurten voor de een herhaling van de vernieuwde route. De route heeft mooie passen en is zeer gevariëerd. Ik kraak aan de laatste pas, fysiek en mentaal is't op. De lijm van de meeste haken waren uitgehard, enkel de laatste haak was nog een beetje vochtig aan de buitenzijde. En dit geeft de doorslag, ik durft niet. Met wat inspiratie installeer ik een zekering die de laatste haak vervangt. Nele past, na een weekje ziek zijn de batterijen op. Erik is duidelijk gemotiveerd. En vliegt er als een speer door. Een mooie prestatie. We noemen hem 'Limbabwe Team' (6a+).
Erik in 'Limbabwe Team' mooi op de graat en loodrecht
( het werktouw is niet de klim-lijn )
Eigenlijk wilde ik de originele routenaam behouden, maar bij gebrek aan info hebben we het maar een nieuwe naam gegeven. Het is een oude bestaande route die vroeger vertrok in 'Luka' en na 4m linksaf ging. De route situeert zich op sector 'Castel 2', links van 'Luka', laatste haak en parcours is gemeenschappelijk met 'Luka'.
Abonneren op:
Posts (Atom)