L'Evêque
We starten met ontbijt om 4u30 een late start. De oversteek van de glacier du M.Collon is een hele trip, maar uiteindelijk staan we in't zadel aan de voet van de rotsgraat. Een beetje twijfel bij de start. We voelen allebei de hoogte, vers van de Belgische 0 m boven zeespiegel en het weer geeft duidelijk kans op onweer. De eerste touwlengte op rots is even schrikken. Een gladde moelijk af te zekeren plaat, niet echt eenvoudig met bergschoenen. Dan is't het een eindje stappen richting de schouder van de graat over losse blokken, maar alsnog redelijk veilig terrein. Dan start het echte rotsklimmen opnieuw. De 3e touwlengte doen we elk een stukje omwille van touwwrijving. Ongeveer 3e graad met hier en daar een aardig interessant pasje. Zeer mooie en solide rots.
Bart in de 3e touwlengte 'Eveque'
Dan volgt de crux-lengte, 4e graad. Een mooie hoekversnijding die doodloopt op een dakje. Deze valt goed af te zekeren en op bergschoenen opnieuw een uitdaging. Ik kan er met volle teugen van genieten, zelfs nu de wolken ons volledig in de mist hebben gehuld. Dan volgt er nog 3e graads terrein tot de top. We klimmen verder in corde tendu. Dan kiezen we ervoor om de graat zelf te beklimmen, alvast de snelste oplossing met het wispelturige weer. De graat wordt scherper en ik klim vast tot op een scherpe rotsgraat. We maken een relais, ik steek een friend achter een losse blok bij gebrek aan beter, leg een lint rond een rotspunt die waarschijnlijk zal blijven liggen en waag de pas. Eerst uithangen aan de scherpe rotsgraat dan optrekken en paardrijden. Rustig gaan staan op een klein plateau en een oude rotshaak clippen. Dit is volgens de topo dus "expo" in 3e graads terrein.
Kobe in op de luchtige rotsgraad 'Eveque'
Er volgen nog 2 luchtige passages, maar deze kan je redelijk goed afzekeren. En even later staan we al op de top. De wolken zijn deels opgelost en we genieten van het uitzicht. Op deze berg zijn we helemaal alleen. Nog een vloeibaar fietsdrankje en wat foto's. De afdaling langs de normaal route gaat vlot, er is een duidelijk spoor. De sneeuwcondities zijn niet super maar acceptable. Opnieuw de gletscher over en terug naar de Cabane des Vignettes voor een pintje en dan terug naar Arolla.
Bart bij de start van de afdaling 'Eveque'
Een filmpje van enkele Franse klimmers geeft een mooi beeld van de klim.Klik hier
Als rustdag gaan we boulderen in 'Médonnet'. Dit ligt boven het stadje 'Salanches'. En we zijn aangenaam verrast door de kwaliteit van het gebied. Perfect voor 1 of 2dagjes boulderen. We bezoeken de klassieke sector. Mooi in de bos gelegen blokken van perfecte gneiss. Wel agressief op de vingers.
Kobe in de zoveelste poging op "L'Arnaque" 6c+
Bart in "n°53 de départ assis van Arête technique" (6c+) de topboulder van't gebied
Bart in "n°24 A droite assis" (6a)
Bart in "N°72 rouge dévers" (6a)
 |
| Van Blogger |
Bart in "N°72 rouge dévers" (6a)
Op de regendag bezoeken we Chamonix. Bij onze terugrit richting camping in 'La Fouly' blijkt één van de brugjes te zijn weggespoeld. Een extra lange maaltijd in een locaal restaurant dringt zich op. Nog laat op de avond hebben de Zwitserse wegenwerkers de brug al hersteld. Eindelijk richting ons matje!
We beslissen om een poging te wagen op de 'Grand Lui'(3509m) arête nord-ouest et traversée(PD+volgens topo maar met huidige condities rustig AD).
Voor meer info ivm de route klik hier
We lopen eerst aan op cabane Saleina in een vochtige mist en worden hartelijk ontvangen in een rustige gezellige hut met een tas warme thee. Zo moet dat dus! Ze maken de kachel aan in de droogruimte, zodat onze spullen droog zijn voor de klim van morgen.
Zicht op de top van "Grand Lui" met zijn kenmerkende gendarm.
Opstaan om 5u30, ontbijten en een korte aanloop over de morene. We zitten al snel op de gletscher, die moeten we traverseren tot onder de voet van de 'Grand Lui'. Dit is een hele trip. Op sommige plaatsen enkele meters blank ijs traverseren, voorzichtig. Ook een redelijk brokkelige passage rots valt te traverseren. Vermoedelijk door de weinige sneeuw van't voorjaar.
Zonsopgang boven de wolken tijdens de aanloop
Uitzicht tijdens de aanloop
Uiteindelijk staan we onder de sneeuwwand en Bart spoort de volledige weg, een korstje harde firn, met eronder zachte sneeuw. Voor Bart een mooie opwarmer, dankje! Na een kort stukje rotsgraad volgt nog een mooie scherpe sneeuwgraad naar de top.
Bart op de sneeuwgraat naar de top van "Grand Lui"
Een mooi uitzicht, ook omdat we boven de wolken zitten. We besluiten op onze Franse vrienden te wachten voor de afdaling in het firncouloir met wat losse stenen bovenaan. Kwestie van niets op onze kop te krijgen.
Kobe 'having a break" op de top
Onze Franse vrienden op de sneeuwgraat naar de top.
Zicht van de top richting de cabane de Saleina
De afdaling blijkt het moeilijkste van de klim te worden. Een steil coiloir van zeer harde firn met lawinegeulen. Zigzaggen lukt enkel bovenaan. Deels klimmen we simultaan af met gezicht naar de wand. Pittig, vooral omdat het couloir op een rotswandje eindigd. Het einde is opnieuw een losse troep stenen. Even opletten! Dan staan we veilig terug op de gletscher, oef!
Zicht op't afdaalcouloir van "Grand Lui"
Bij de afdaling van de gletscher lopen we vast op de grote spleten van de gletscher omdat we deze door de mist niet goed kunnen zien. Gelukkig zien we door een klein gat in de wolken even de hut liggen, daarvoor moeten we echter terug de valleiwand omhoog. Een deel van het pad is vermoedelijk weggevaagd door een voorjaarsstorm of lawine. Een zeer mooie beklimming, hoewel ik vermoed dat de afdaling beter langs een andere weg moet in de toekomst, als de gletscher nog verder afsmelt.
Door het wispelturige weer houden we het na één week bekeken. Met onstabiel weer kan je beter niet in de bergen zitten. Alvast 2 mooie beklimmingen en zeker aanraders.
Abonneren op:
Posts (Atom)